Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε ένα αγαπημένο ζευγάρι που όμως δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Αυτό ήταν και ο καημός τους. Μετά από καιρό όμως, η γυναίκα έμεινε τελικά έγκυος και έτσι οι δυο τους περίμεναν με χαρά να φέρουν στον κόσμο το πρώτο τους παιδί.
Πίσω από το σπίτι τους υπήρχε και ένα άλλο σπίτι, με ένα τεράστιο περιφραγμένο κήπο γεμάτο ραπουνζέλ (λυκοτρίβολα).Σ το σπίτι αυτό κατοικούσε μια γριά μάγισσα και δεν ήθελε κανείς να αγγίζει τα ραπουνζέλ της. Η έγκυος όμως γυναίκα, όταν τα αντίκρυσε έτσι πράσινα και ολόφρεσκα που ήταν, τα λιγουρεύτηκε αμέσως. Είπε τότε στον άντρα της πως ήθελε να πάει να της φέρει μερικά, γιατί αν δεν έτρωγε, πίστευε πως θα πεθάνει.
Τι να κάνει και ο άντρας της που την αγαπούσε πολύ, έτρεξε, πήδηξε τον φράχτη και έκοψε μερικά από τον κήπο της γριάς μάγισσας, για να τα πάει στη γυναίκα του. Όταν τον είδε η γριά μάγισσα να κόβει τα ραπουνζέλ, εξαγριώθηκε πολύ. Ο άντρας της ζήτησε να τον λυπηθεί και της εξήγησε ότι τα ήθελε για την έγκυο γυναίκα του.
Τότε η γριά μάγισσα του είπε, ότι θα τον άφηνε να παίρνει όσα ραπουνζέλ ήθελε από τον κήπο της, αλλά μόλις θα γεννιόταν το παιδί, θα το έδινε σε εκείνη. Ο καημένος ο άντρας τι να έκανε. Από το να πέθαινε η γυναίκα του, συμφώνησε. Έτσι όταν γεννήθηκε η μικρή, ο άντρας την πήρε και την έδωσε στην γριά μάγισσα, όπως της είχε υποσχεθεί και η μάγισσα την ονόμασε Ραπουνζέλ.
Η Ραπουνζέλ ήταν το πιο όμορφο κορίτσι στον κόσμο, με μακριά χρυσά μαλλιά. Όταν μεγάλωσε και για να μην την βλέπει κανείς, η μάγισσα την έκλεισε σε έναν ψηλό πύργο χωρίς πόρτα και χωρίς σκάλα. Η μάγισσα, κάθε φορά που ήθελε να ανέβει στον πύργο, έλεγε το σύνθημα:"Ραπουνζέλ, άφησε τα μαλλιά σου". Και η Ραπουνζέλ έβγαινε στο παράθυρο και άφηνε τα μακριά χρυσά της μαλλιά για να ανέβει η μάγισσα.
Κάποια μέρα, περνούσε έξω από τον πύργο της ένα βασιλόπουλο και όταν την είδε και άκουσε το τραγούδι της, την ερωτεύτηκε παράφορα. Δεν έβρισκε όμως τρόπο για να ανέβει στον πύργο. Έτσι, μια μέρα, κρύφτηκε πίσω από ένα δέντρο και άκουσε την μάγισσα να λέει στην Ραπουνζέλ: "Ραπουνζέλ, άφησε τα μαλλιά σου".
Όταν το βασιλόπουλο έμαθε το σύνθημα, περίμενε να φύγει η μάγισσα, πήγε κοντά στο παράθυρο και φώναξε: "Ραπουνζέλ, άφησε τα μαλλιά σου". Η Ραπουνζέλ, ακούγοντας το σύνθημα, άφησε τα χρυσά μακριά της μαλλιά να πέσουν από το παράθυρο και έτσι το βασιλόπουλο ανέβηκε στον πύργο. Η Ραπουνζέλ, όταν είδε το βασιλόπουλο, τον ερωτεύτηκε αμέσως. Έτσι το ζευγάρι συναντιόταν κάθε νύχτα στον ψηλό πύργο και χαίρονταν την αγάπη τους.
Κάποια μέρα όμως, η μάγισσα τους αντιλήφθηκε και τότε έξαλλη έκοψε τα μαλλιά της Ραπουνζέλ και την έστειλε στην ερημιά να δυστυχήσει. Όταν το βράδυ ξαναήρθε το βασιλόπουλο, η μάγισσα πήρε τα κομμένα μαλλιά της Ραπουνζέλ και το βασιλόπουλο νομίζοντας πως ήταν τα δικά της, ανέβηκε στον πύργο. Τότε η μάγισσα του είπε να την ξεχάσει τελείως την Ραπουνζέλ, γιατί δεν θα την έβλεπε ποτέ ξανά. Το βασιλόπουλο ακούγοντάς το αυτό, έχασε τα λογικά του και έπεσε από το παράθυρο. Δεν πέθανε όμως. Έπεσε σε ένα θάμνο και τα αγκάθια, τού τρύπησαν τα μάτια του και δεν έβλεπε πια.
Έτσι, τυφλός και δυστυχισμένος, περιπλανιόταν για χρόνια, αναζητώντας πάντα την αγαπημένη του. Μέχρι που μια μέρα το βασιλόπουλο άκουσε μία φωνή που του φάνηκε πολύ οικεία και κατευθύνθηκε προς τα εκεί που ακουγόταν. Μόλις τον αντίκρυσε η Ραπουνζέλ, έτρεξε αμέσως να τον αγκαλιάσει. Δύο δάκρυα χαράς κύλησαν από τα μάτια της, πάνω στα μάτια του βασιλόπουλου και εκείνος άρχισε να βλέπει και πάλι. Η Ραπουνζέλ, όλο αυτό το διάστημα που ζούσε μακριά του, είχε γεννήσει τα παιδιά του, δύο πανέμορφα δίδυμα, όμως περνούσαν πολύ δύσκολα, με χίλιες δυο στερήσεις. Όλα αυτά βέβαια είχαν τώρα πια τελειώσει. Το βασιλόπουλο πήρε την αγαπημένη του και τα παιδιά τους και τους οδήγησε στο βασίλειο του όπου εκεί έζησαν για πάντα ευτυχισμένοι.
Πολλές φορές για να μάθεις το αληθινό νόημα της αγάπης μπορεί να χρειαστεί να περάσεις και μέσα από κακουχίες. Όμως, δεν πρέπει ποτέ να σταματάς να ελπίζεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου